Η Sofia Coppola άνοιξε με το δικό της τρόπο το δρόμο προς την επιτυχία στη βιομηχανία του κινηματογράφου, ένα χώρο στην πλειοψηφία του ανδροκρατούμενο. Χωρίς η ίδια να επαναπαυτεί ποτέ στην κληρονομιά του ονόματος Coppola, κατάφερε από τις πρώτες τις κιόλας δουλειές να ξεχωρίσει για το όνειρό της στον κινηματογράφο, με κοινό και κριτικούς να την ξεχωρίζουν για το ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό ύφος των ταινιών της. Διακρίσεις και βραβεία όπως Oscar, Χρυσός Φοίνικας, BAFTA και πολλά άλλα, επιβεβαιώνουν απλά την ποιότητα της καλλιτεχνικής της φύσης. Οι μινιμαλιστικοί διάλογοι και τα στιλιζαρισμένα κάδρα, θέματα όπως οι πολλαπλές πτυχές της διασημότητας, τα προβλήματα της εφηβείας, οι κοινωνικές σχέσεις και ο ρόλος της γυναίκας στον κόσμο, είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά των ταινιών της Sofia Coppola που την οδήγησαν στην κορυφή.
Η ίδια αντί να αγνοήσει τις ρίζες και τα ερεθίσματα που προέρχονται από την οικογένειά της, επιλέγει να τα αφομοιώσει στις ταινίες της, δίνοντας μια εναλλακτική, πιο απλή κι ανθρώπινη σκοπιά του τι σημαίνει να είσαι διάσημος. Ο φακός της Sofia Coppola φωτίζει τις πιο σκοτεινές πλευρές των πιο λαμπερών -φαινομενικά τουλάχιστον- ηρώων, ενώ ταυτόχρονα φέρνει σε πρώτο πλάνο τις ευαισθησίες και τα τις πιο κρυφές επιθυμίες και σκέψεις των πρωταγωνιστών της με ρεαλιστικότητα που αφοπλίζει τους θεατές.
The Virgin Suicides – 1999
Η ταινία “The Virgin Suicides”, με πρωταγωνίστρια την Kirsten Dunst βασίστηκε στο ομώνυμο best-seller βιβλίο. Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή πέντε αδελφών που αποφασίζουν να σηκώσουν ανάστημα κόντρα στο κοινωνικό κατεστημένο της γυναίκας-νοικοκυράς. Καταφέρνουν να γοητεύσουν την πόλη στην οποία ζουν αλλά και να δημιουργήσουν ποικίλα σχόλια γύρω από το όνομά τους, ενώ η κοινή τους απόφαση να αυτοκτονήσουν, τελικά συγκλονίζει τους πάντες. Η συγκεκριμένη ταινία, αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα της μορφής του “αργού” κινηματογράφου που αρέσει να χρησιμοποιεί η Coppola. Οι απλοί διάλογοι υποστηρίζονται με μια καθοδηγητική αφήγηση, ενώ η πραγματική ιστορία αποτυπώνεται μέσα από τις ονειρικές εικόνες του φακού της Coppola και ενός μοναδικού soundtrack.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Raf Simons χρησιμοποίησε το κομμάτι «Suicide Underground» των Air που συγκαταλέγεται στο soundtrack της ταινίας, στην πρώτη του κολεξιόν για τον Calvin Klein στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης.
Lost in Translation – 2003
Η ταινία “Lost In Translation” κατάφερε να αποσπάσει πλήθος βραβείων και διθυραμβικών σχολίων έπειτα από την προβολή της το 2003. Η ταινία έχει συνδεθεί στενά με ένα είδος διαλογισμού μέσα σε αποξενωμένους χώρους όπου η κοινωνική σύνδεση με άλλα άτομα είναι ανέφικτη. Η γλυκόπικρη εμπλοκή των δύο χαρακτήρων στην ταινία, του γερασμένου διάσημου ηθοποιού Bob Harris (Bill Murray) με την απογοητευμένη ήδη από τη ζωή νεαρή φοιτήτρια Charlotte (Scarlett Johansson), απέκτησε για πάντα τη δική της ξεχωριστή θέση στην καρδιά των σινεφίλ.
Οι χαρακτήρες της Coppola στην ταινία αυτή, βρίσκονται παγιδευμένοι σε έναν κόσμο που η επικοινωνία φαντάζει αδύνατη και μέσα σε αυτόν παρακολουθούμε τις προσπάθειές τους να ανακαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό. Η αισθητική προσέγγιση της Coppola για το Τόκιο ξεκινάει ως ένα αποπροσανατολιστικός χώρος, ο οποίος ωστόσο μετατρέπεται -παράλληλα με τους χαρακτήρες-, σε ένα κόσμο απίστευτης τρυφερότητας.
Processed with Rookie Cam
Marie Antoinette – 2005
Η φιλελεύθερη ερμηνεία της Coppola για τα χρόνια που οδήγησαν στη γαλλική επανάσταση μετουσιώνεται μέσα από την ταινία της “Marie Antoinette”. Με την Kristen Dunst στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Coppola επιχειρεί να εξιλεώσει τον ιστορικό χαρακτήρα της γυναίκας που έχει συνδεθεί με την ελαφρότητα, την άγνοια των πολιτικών και κοινωνικών μεταβολών στη χώρα της. Η ταινία έλαβε τελικά μέτριες κριτικές, ιδιαίτερα μετά την προβολή της στη Γαλλία.
Αυτή είναι η τρίτη ταινία της Sofia Coppola, η οποία επικεντρώνεται στη μοναξιά του να είσαι γυναίκα και του πως είναι να περιβάλλεσαι από έναν κόσμο που ξέρει πώς να εκμεταλλεύεται και όχι να εκτιμά και να καταλαβαίνει τις δυνατότητες σου.
Somewhere – 2010
Στην ταινία “Somewhere” έρχεται στο επίκεντρο η σχέση πατέρα-κόρη. Συγκεκριμένα ενός διάσημου, επιτυχημένου ηθοποιού του Hollywood, ο οποίος προσπαθεί να γεφυρώσει τις σχέσεις του με την έφηβη κόρη του. Η ταινία παρουσιάστηκε στο 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και απέσπασε το βραβείο Χρυσού Λέοντα στην κατηγορία καλύτερης ταινίας.
Για ακόμα μια φορά οι χαρακτήρες της Coppola εμφανίζονται με τις αδυναμίες τους, τα πάθη τους αλλά και τις ευαισθησίες τους με καθηλωτικά ρεαλιστικό τρόπο. Glamorous καταστάσεις, πλούτος και φήμη αποδομούνται αριστοτεχνικά και τη θέση τους καταλαμβάνουν καθημερινές απολαύσεις ανθρώπων που διασκεδάζουν μαζί και μοιράζονται εμπειρίες μέσα από τα πιο απλά πράγματα…
The Bling Ring – 2013
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα τα οποία πήραν viral διαστάσεις μέσα από σχετικό άρθρο με τίτλο “The Suspects Wore Louboutins” της Nancy Jo Sales, είναι η ταινία “The Bling Ring”. Πρόκειται για μια σατιρική κωμωδία, η οποία βάζει στο επίκεντρο της προσοχής μας μια παρέα από παθιασμένα με τη μόδα πλουσιόπαιδα, τα οποία προκειμένου να αποκτήσουν τα αντικείμενα του πόθου τους, “ανοίγουν” σπίτια διασήμων προκειμένου να φτιάξουν την ιδανική τους γκαρνταρόμπα…
Με πρωταγωνίστρια την Emma Watson, η Coppola αυτή τη φορά κάνει το δικό της bittersweet σχόλιο απέναντι στον αντίκτυπο που μπορεί να έχει ο πλούτος και η χλιδή στην ψυχολογία των εφήβων.
by Πηνελόπη Μποσταντζόγλου