Η ιστορία του denim στην ιστορία της μόδας έχει το δικό της ξεχωριστό κεφάλαιο.
Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στις τάσεις της μόδας, εύκολα εντοπίζει μια ηχηρή επικράτηση της τάσης του denim, από τις πασαρέλες κορυφαίων οίκων μόδας, κατευθείαν στις street style εμφανίσεις.
Τα denim blue jeans, αρχικά σε στενές και πλέον σε ανοιχτές γραμμές, η επιστροφή της “καμπάνας” και, σήμερα, το all denim look, είναι μόνο κάποια από τα σημάδια της κυριαρχίας αυτής της τάσης στις καθημερινές μας εμφανίσεις.
Όμως πως ξεκίνησε, αυτή η διεθνής και καθολική λατρεία για του denim;
Οι καταβολές του denim, εντοπίζονται προς τα τέλη του 18ου αιώνα, σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας, από την οποία πήρε και το όνομά του: την Νιμ (Nimes).
Η ιταλική πόλη της Γένοβας εξήγε σε όλη την Ευρώπη, υφάσματα τα οποία ονόμαζε jean ή jeane.
Στην προσπάθειά της, η γαλλική πόλη να αντιγράψει αυτό το είδος υφάσματος, κατέληξε στο γνωστό σε όλους μας denim ύφασμα.
Το πρώτο ύφασμα ήταν από μαλλί, ενώ το δεύτερο ήταν κατασκευασμένο από επεξεργασμένο βαμβάκι, το οποίο δημιουργεί την αίσθηση του denim της εναλλαγής λευκού και του χρώματος που χρησιμοποιήθηκε αρχικά, του indigo.
Το indigo είναι ένα μπλε-μωβ χρώμα, του οποίου χρήση γινόταν ήδη από την αρχαιότητα για τη δημιουργία υφασμάτων, ήταν όμως αρκετά σπάνιο λόγω της εισαγωγής του από την μακρινή Ινδία.
Μετά τις ανακαλύψεις και τις ναυτικές διαδρομές μέχρι την Ινδία, το χρώμα αυτό έγινε πιο προσιτό και χρησιμοποιείται έτσι συχνότερα.
Το ταξίδι μας όμως, μετά τη δημιουργία του υφάσματος και μέχρι την ραγδαία αύξηση της δημοσιότητάς του, συνεχίζει στις Η.Π.Α., με πρωταγωνιστές γνωστότερα σε εμάς ονόματα…
Η ιστορία έχει ως εξής:
Περί το 1851 ένας Γερμανός επίδοξος επιχειρηματίας, ο Levi Strauss, έφτασε στη Νέα Υόρκη, με στόχο να βοηθήσει τον αδελφό του να τρέξει την επιχείρησή του με υφάσματα. Από εκεί, το 1853 έφτασε στο Σαν Φρανσίσκο για να ανοίξει το δικό το παράρτημα.
Λίγα χρόνια πριν, το 1848, στην Καλιφόρνια είχε ξεκινήσει η “μανία του χρυσού”, ένα κυνήγι που συγκέντρωνε όλους τους μεταλλωρύχους της χώρας σε κυνήγι για το πολύτιμο ορυκτό. Η δουλειά αυτή απαιτούσε ανθεκτικά ρούχα, που να μπορούν να αντέχουν στις αντίξοες συνθήκες εργασίας.
Τη λύση είχε ο Jacob Davis, ένας ράφτης από τη Nevada που προμηθευόταν υφάσματα από τον Levi. Ο Davis αντιμετώπισε το σοβαρό πρόβλημα που παρουσιάστηκε με τα denim jeans, τα οποία σκίζονταν πολύ εύκολα στις τσέπες με το να τις επενδύσει σε συγκεκριμένα σημεία με μεταλλικές λεπτομέρειες-στηρίγματα. Ο Davis ήθελε να κατοχυρώσει με πνευματικά δικαιώματα την ιδέα, δεν είχε όμως τα λεφτά, οπότε στράφηκε προς τον Levi.
Αυτός βρήκε την ιδέα έξυπνη και δέχτηκε, προσλαμβάνοντας τον καινοτόμο ράφτη, κατοχυρώνοντας την ιδέα και μετονομάζοντας την εταιρεία του σε Levi Strauss & Co. Denim.
Από το σημείο αυτό και έπειτα η πορεία του denim θα ήταν μόνο ανοδική. Σιγά-σιγά τα denim jeans έγιναν χαρακτηριστικό ρούχο των εργατών, ενώ βρήκαν απήχηση σε στρατιωτικούς οι οποίοι και τους έδωσαν μεγάλη προβολή.
Σταδιακά όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δοκιμάζουν αυτή τη νέα μόδα. Μεγάλες μορφές του κινηματογράφου συνδέθηκαν στενά με τη μόδα του denim, συνδέοντας την με μια grudge υποκουλτούρα και μια επαναστατική συμπεριφορά και ιδεολογία. Αμερικανικά κινηματογραφικά είδωλα όπως η Merylin Monroe, η Audrey Hepburn, ο Marlon Brando και ο James Dean, έδωσαν νέα έκταση στην τάση του denim.
Η μόδα των jeans στη συνέχεια συνδέθηκε με άλλα κινήματα όπως αυτό των χίπηδων, ενώ κατά τη δεκαετία του ’70, εγκρίθηκε επίσημα σαν αποδεκτό ύφασμα σε χώρους εργασίας και σχολικά περιβάλλοντα.
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’70 το denim ύφασμα επιβίωσε την επανάσταση των συνθετικών υφασμάτων κι από τότε και μετά, έχει εισβάλει δυναμικά σε οίκους μόδας, αλλά και στα είδη καθημερινής ένδυσης. Έχει πάρει νέα χρώματα, σχήματα, χρησιμοποιείται για κάθε είδους ρούχα και αξεσουάρ και επιλέγεται τόσο για τη χρησιμότητά του, όσο και για τη βολική του φύση.
Ο ίδιος ο Yves Saint Laurent είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:
“Πολλές φορές εύχομαι να είχα εφεύρει τα blue jeans. Διαθέτουν εκφραστικότητα, σεμνότητα, σεξαπίλ και απλότητα. Όλα όσα ελπίζω να έχουν τα ρούχα που σχεδιάζω” .
Από τα overalls της δεκαετίας του ’20, στα φαρδιά ριχτά των ’30 και ’40, στις καμπάνες των επόμενων δυο δεκαετιών, πίσω στα φαρδιά, για να φτάσουμε στα σκισμένα και skinny των ‘00s, και φυσικά στα ψηλόμεσα, carrots και πάλι φαρδιά των ημερών μας, μπορούμε να αναλύσουμε όλη την ιστορία της μόδας μέσα από το denim.
Πολλοί θα έλεγαν πως τα denim κομμάτια είναι, ήταν και θα είναι για πάντα σύγχρονα και “μέσα στη μόδα”. Παρόλα αυτά και σύμφωνα με ειδικούς, τα επόμενα χρόνια δε φαίνεται να χαμογελούν στο ύφασμα του denim.
Ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται το ύφασμα στις μέρες μας, είναι απίστευτα σκληρός για το περιβάλλον, με στόχο το φθηνό και ανθεκτικό αποτέλεσμα, και καθώς η ζήτησή του αυξάνεται, οι φόβοι για αύξηση της ρύπανσης μεγαλώνουν εξίσου.
Ήδη γίνονται προσπάθειες από brands να βρουν υποκατάστατα ή τρόπους να δημιουργούν το denim από φιλικά προς το περιβάλλον υλικά, όπως οργανικό βαμβάκι. Η ελπίδα είναι, να βρεθεί ο ιδανικός τρόπος διατήρησης της ισορροπίας ανάμεσα στον σεβασμό προς το περιβάλλον και, φυσικά, στη δυνατότητα να απολαμβάνουμε ένα από τα αγαπημένα μας υφάσματα για πολλά ακόμη χρόνια!
by Panagiotis Tripolitsiotis