Ο Christian Louboutin κάποτε είχε δηλώσει πως το σήμα κατατεθέν του οίκου του, τα ψηλά τακούνια μπορούν να περιγραφούν καλύτερα ως «απόλαυση με πόνο».
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, λίγες δεκαετίες νωρίτερα, η Marilyn Monroe δήλωνε πως δεν γνωρίζει ποιος εφηύρε τα τακούνια αλλά σίγουρα «οι γυναίκες του χρωστάνε πολλά». Κι εμείς εδώ, σήμερα, σίγουρα συμφωνούμε μαζί της. Τα τακούνια, είναι μια μόδα με χαρακτήρα και άποψη, αν μη τι άλλο έντονα διαχρονικό.
Ίσως θα σας έκανε εντύπωση να ανακαλύπτατε πως στην πραγματικότητα τα τακούνια δεν είναι κάτι που δημιουργήθηκε πρόσφατα, αλλά υπήρχε από τα αρχαία ακόμη χρόνια, ακόμη και στην Αρχαία Αίγυπτο.
Ιστορικά, η αμέσως επόμενη εμφάνισή τους παρατηρείται στην αριστοκρατική Γαλλία του 17ου και 18ου αιώνα. Βασιλείς και βασίλισσες, αλλά και όλη η αυλή του παλατιού χρησιμοποιούσαν τακούνια για την επίσημες ενδυμασίες τους, καθώς αυτά δήλωναν την κατοχή χρήματος και ευγενικής καταγωγής. Το πιο ενδιαφέρον όμως κομμάτι της εξέλιξης των τακουνιών, εντοπίζεται κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Μετά την επιρροή της βικτωριανής εποχής όπου τα τακούνια στις μπότες ήταν το go-to για τις επιφανείς κυρίες που ακολουθούσαν τη μόδα, προσγειωνόμαστε κάπως απότομα, αλλά σίγουρα με έντονο ρυθμό στα «roaring 20s», τη δεκαετία του ’20 όταν τα τακούνια άρχισαν σιγά σιγά να λαμβάνουν μια πιο γνώριμη σε εμάς μορφή.
Στην αρχή της δεκαετίας του ’20, ήταν κατά κύριο λόγο χαμηλά με ένα διακριτικό, λεπτό λουρί που κράταγε το πόδι σταθερό. Όσο όμως η δεκαετία προχωρούσε, τόσο, διακοσμητικά στοιχεία προσθέτονταν στα γυναικεία παπούτσια, όπως το γνωστό και σήμερα λουρί σε σχήμα Τ, εντονότερα χρώματα ενώ μέχρι και το τέλος της δεκαετίας τα τακούνια είχαν υψωθεί σε 8 ή και 10 πόντους. Το κραχ του 1929, επηρέασε όλο τον κόσμο της μόδας, και φυσικά και τη βιομηχανία υποδημάτων.
Αυτό που έσωσε τα αγαπημένα μας τακούνια ήταν ο κινηματογράφος. Μεγάλες σταρ του σινεμά όπως η Bette Davis και η Jean Harlow χρησιμοποίησαν νέα, λαμπερά σχέδια, με περισσότερο δέρμα και πιο χαμηλά από αυτά της προηγούμενης δεκαετίας. Η μόδα των τακουνιών άρχισε να διαδίδεται σε τέτοιο βαθμό, που οι φαν της μόδας είχαν τεράστιες κολεξιόν από τακούνια όλων των ειδών. Το 1938, ο σχεδιαστής Ferragamo σχεδίασε τις πολύχρωμες πλατφόρμες (μια καινοτομία υποδήματος) για την Judy Garland, που επρόκειτο να εμπνεύσει πληθώρα σχεδιαστών στο μέλλον, ιδιαίτερα της δεκαετίας του ’80.
Η επόμενη δεκαετία ήταν εξέχουσας σημασίας για τα τακούνια. Η χρήση σφήνας διαδόθηκε άμεσα, τα τακούνια ψήλωσαν σημαντικά, τα λουράκια αυξήθηκαν,και χρησιμοποιούνταν όλο και λιγότερο ύφασμα στα παπούτσια (όπως το αόρατο τακούνι του Ferragamo). Κατά τα επόμενα χρόνια και μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’50, μια έντονη θηλυκότητα εντοπίζεται στα τακούνια με φιογκάκια, πεταλούδες, λεπτεπίλεπτες γραμμές, καμπύλες στα τακούνια και sleek μορφή. Marilyn Monroe, Sophia Lauren, Ava Gardner είναι μόλις μερικές από τις star του κινηματογράφου, οι οποίες συνδέθηκαν άρρηκτα με την εικόνα της “μοιραίας γυναίκας με τακούνια” και η λίστα είναι ατελείωτη.
Οι επόμενες δύο δεκαετίες είναι τελείως διαφορετικές τόσο σε σχέση με τις προηγούμενες, όσο και μεταξύ τους. Η συνέχειά τους όμως μοιάζει σχεδόν φυσική και αυτονόητη. Το ’60 ήταν δεκαετία των τακουνιών με μύτη, ενώ μέχρι και τα 2-3 τελευταία χρόνια της, τα τακούνια ήταν στο μέγιστο 3-4 πόντων. Απόλυτη την βασίλισσα της δεκαετίας και του είδους αυτού του παπουτσιού, αναδεικνύεται η Audrey Hepburn. Από τα τέλη ακόμη της δεκαετίας αυτής και για ακόμη 12 περίπου χρόνια, το ύψος δεν είχε ιδιαίτερη σημασία για τα τακούνια που ήταν στη μόδα, μα πολύ περισσότερο το μεγάλο πάχος, αλλά και ακόμη πιο πολύ και πιο σημαντικό για την εξέλιξη και ιστορία των τακουνιών η χρήση απροσδόκητων και νέων υλικών όπως ξύλο, νάιλον, πλαστικό και γυαλί.
Μπαίνουμε κάπως έτσι, δυναμικά, στην δεκαετία του ’80. Συνεχίζοντας σε ένα πνεύμα νεωτερισμών στη μόδα, η προσοχή στρέφεται από τα υλικά στα χρώματα (όπως όλοι βέβαια περιμένατε). Η δεκαετία αυτή είναι άλλωστε η επιτομή της υπερβολής. Neon χρώματα, περίεργοι συνδυασμοί, διαμάντια και πολύτιμες πέτρες, ό,τι λάμπει είναι χρυσός, και δε συμμαζεύεται… Ένα νέο trend, επιβάλλει τα παπούτσια να ταιριάζουν ακριβώς με το χρώμα του outfit.
Η ίδια μόδα συνεχίζει και κατά τη δεκαετία του ’90 μέχρι και τα μέσα σχεδόν (1995), όταν ξαφνικά ένα πελώριο κύμα έρχεται να χτυπήσει τη μόδα των τακουνιών. Οι σχεδιαστές μπροστά στην 15ετή σχεδόν στασιμότητα που είχε εμφανιστεί αποφάσισαν να πάρουν δραστικά μέτρα. Το ύψος των τακουνιών εκτοξεύεται στα ύψη, με μερικά να ξεπερνούν τους 20 πόντους! Πλατφόρμες χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν τα ύψη, και έτσι ξαναήρθαν στη μόδα. Στενά λουράκια, χρώματα παστέλ, που ακόμη και σήμερα σε ορισμένες πασαρέλες κάνουν την εμφάνισή τους.
Φτάνοντας σε πιο γνώριμα περιβάλλοντα και μπαίνοντας στο millenium, μπορούμε να πούμε πως οι σχεδιαστές βρέθηκαν απέναντι σε μια σύγχυση ιδεών. Όλα τα προηγούμενα trends έκαναν εκ νέου την εμφάνισή τους, από κοντά τακούνια, μυτερά, πάρα πολύ ψηλά, γυαλιστερά, φαρδιά, λεπτά. Αν έπρεπε να βγάλουμε έναν γενικό κανόνα για τη δεκαετία αυτή, θα ήταν πως κυριάρχησε σε μεγάλο βαθμό η κλασική γόβα, σε απλά και επίσημα χρώματα.
“Πολλοί άνδρες μου λένε συχνά πως έχω σώσει τον γάμο τους. Μπορεί να τους κοστίζει μια μικρή περιουσία σε παπούτσια, όμως ακόμα κι έτσι ξοδεύουν λιγότερα από αυτά που θα έδιναν για ένα διαζύγιο. Οπότε έτσι είμαι ακόμα χρήσιμος” – Manolo Blahnik
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, οδηγούμαστε σε ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ενώ τα πρώτα χρόνια, 2010-2012 κυριαρχεί η κλασική επίσημη γόβα σε basic χρώματα και nude αποχρώσεις, η μόδα στα τακούνια των τελευταίων ετών προτείνει χοντρά τετραγωνισμένα τακούνια, kitten heels και πρωτότυπα υλικά.
Όσο κι αν έχουν αλλάξει οι τάσεις της μόδας γύρω από τα γυναικεία τακούνια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιρροή που έχουν ασκήσει στη διαμόρφωση του στυλ. Από το μακρινό παρελθόν μέχρι σήμερα, ψηλά ή πιο χαμηλά, τα τακούνια έχουν “περπατήσει” χιλιόμετρα, αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι μιας ολοκληρωμένης γκαρνταρόμπας.
by Panagiotis Tripolitsiotis