Η έκθεση Manus x Machina έχει ως πηγή έμπνευσης την αριστουργηματική ταινία Metropolis, η οποία ξεκινάει και τελειώνει με τη φράση “Ο μεσολαβητής μεταξύ του μυαλού και των χεριών πρέπει να είναι η καρδιά“. Δεδομένου της δυστροπικής άποψης του σκηνοθέτη της ταινίας, Fritz Lang, για την τεχνολογία αλλά και της υπόστασης της έκθεσης, θα μπορούσαμε να παραφράσουμε τα λόγια ως “Ο μεσολαβητής μεταξύ των χεριών και της μηχανής πρέπει να είναι η καρδιά“.
Το ίδιο πιστεύει και ο Andrew Bolton, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Μόδας του Μουσείου Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης και επιμελητής της έκθεσης. Η σκηνογραφία της έκθεσης θυμίζει μια άλλη ταινία, το Inception, καθώς μοιάζει με κτήριο μέσα σε κτήριο.
Μπαίνοντας ο επισκέπτης αντικρίζει ένα από τα πιο θεαματικά νυφικά που έχουν δημιουργηθεί, εκείνο του Karl Lagerfeld για τον οίκο Chanel που σχεδίασε το 2014, πάνω σε ένα βάθρο που αναδεικνύει την ουρά 6 μέτρων. Η ουρά είναι ιδανικό παράδειγμα του συνδυασμού μηχανικής εκτέλεσης και ραπτικής στο χέρι, καθώς είναι ολόκληρη κεντημένη επάνω σε μοτίβα τα οποία, αφού πρώτα σχεδιάστηκαν με χρυσή μπογιά και μεταφέρθηκαν στο ύφασμα από μηχανή με στρας, στο τέλος κεντήθηκαν με μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους. Ένας καθρέφτης τοποθετημένος πάνω από το ένδυμα προβάλλει τις λεπτομέρειές του από ψηλά.
Σκοπός της έκθεσης είναι να αναδείξει την τεράστια συμβολή της τεχνολογίας στην υψηλή ραπτική, μέσα από 170 ενδύματα που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Προσπαθεί να καταρρίψει την άποψη ότι το αποτέλεσμα της βιομηχανικής παραγωγής είναι κατώτερη από εκείνη ενός ρούχου που έχει γίνει στο χέρι. Λέιζερ, 3D printing, υπέρηχοι είναι μερικές τεχνοτροπίες που δεν θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα δίχως την τεχνολογία, δίνοντας ένα άκρως συγκλονιστικό αποτέλεσμα στα ρούχα.
Chanel, Prada, Dior, Givenchy, Madeleine Vionnet, Paco Rabanne, Marc Jacobs, Karl Lagerfeld, και η Ελληνίδα Μαίρη Κατράντζου είναι μερικοί από τους σχεδιαστές που εκπροσωπούνται και που θεωρείται ότι άλλαξαν εντελώς τα δεδομένα της μόδας.
